Nhkuku, gumbazambiri & mbeni bueno (Kippen, veel v

Hier dan het verslag van de week in Mwomboshi. Hoewel we allemaal verwacht hadden enorm te moeten afzien deze week, was het meer een soort bevrijding…

Maandag 17 mei. Vanmorgen om half 10 hadden we eindelijk alles ingeladen in de auto. De achterbak zat enorm vol, omdat Mr. Zulu bij gebrek aan slaapmatjes (die hadden wij verwacht) normale matrassen mee wilde nemen voor ons. Uiteindelijk was e rte weinig ruimte voor vier matrassen en gingen we met drie op pad. Met de verfspullen erbij was de auto al bijna vol en toen moesten onze kleding en voedselvoorraad er nog bij. Steve vond eht allemaal reuzegrappig en vond dat wij veel te veel meenamen om het echte primitieve gevoel te krijgen.
Tegen 12 uur kwamen we aan en na Ant en Miriam afgezet te hebben bij hun boerderij, warden wij naar de onze gebracht. Helaas was deze alleen bereikbaar via een small pad, wat betekende dat wij met al onze spullen nog een kilometer moesten lopen. Eenmaal gearriveerd heft onze “mama” Veronica ons een rondleiding gegeven over haar boerderij. Ze heeft varkens en kippen en ze verbouwt zoete aardappelen, rijst en mais. Ook heeft ze verschillende fruitbomen (bananen en papaya) en pompoenen.
We hebben geluncht en zijn daarna naar de school gegaan. Na overleg met de docenten zijn we (tegen alle verwachtingen van de docenten in) gelijk begonnen met verven. We hadden veel bekijks, maar na niet al te lange tijd begonnen ze ons van alle kanten te helpen.
Tegen vijven hadden we het eerste lokaal klaar en warden we weer opgehaald door onze “mama”. De tyerugweg was een deel van het pad bezaaid met mieren (vreselijk) en in een onbewaakt ogenblik is ere en in mijn broekspijp gekropen. Bij de boerderij aangekomen kwam het beest in de knel en heeft mij toen eens flink gebeten. Dat deed behoorlijk pijn en Janne maar roepen “broek uit, broek uit.” En ja,, daar kwam de boosdoener tevoorschijn. Het bloedde toch nog flink voor zo’n klein beest (ongeveer Nederlands formaat).
Eenmaal gestelpt en gerustgesteld wilden we onze bedden klaarmaken, maar we kwamen er achter dat onze mama gedeeltelijk haar bed had opgeofferd voor ons, zodat we niet op de grond hoefden te slapen. Dit betekende wel dat onze “mama” met haar kleindochter slechts het hoofdeind van een twijfelaar tot haar beschikking had om te slapen. Ondanks dat ik mij wat bezwaard voelde hebben we toch maar onze klamboe boven het bed gehangen en was het tijd om te gaan koken. We hebben ons eten met hen gedeeld en ook wat nshima met kool van hen gegeten.
Na het eten en afwassen vond onze “mama” het tijd om naar bed te gaan (8 uur). We waren wel moe en hadden er eigenlijk niets op tegen. Tijdens het tandenpoetsen hebben we de sterrenhemel bewonderd. We hadden namelijk nog nooit zoveel sterren gezien en daarna zijn we heerlijk in ons bed gekropen.

Dinsdag 18 mei. Na een koude en lange nacht met een aantal keren wakker te zijn geweest, werd ik om zeven uur wakker van onze “mama” die uit bed ging. Zelf ben ik lekker blijven liggen en om kwart voor 8 heb ik Janne wakker gemaakt. We hebben ons opgefrist, gegeten en zijn daarna naar de school gegaan waar Ant en Miriam alvast waren begonnen (wij waren Zambian chiq te laat). We hebben het tweede lokaal geverfd en tegen 11 uur hebben we de boel boel gelaten en zijn we met zijn vieren bij onze boerderij gaan lunchen.
Tegen half 2 hadden we er genoeg van en zijn we verder gegaan met verven. Om 4 uur waren we klaar met alle lokalen en hadden we ook al twee schoolborden geverfd. Samen met Janne liep ik alvast terug naar de boerderij en we konden (eindelijk!) zelf de weg vinden. Toen we er bijna waren kwam onze “mama” ons al tegemoet lopen. Ze maakte gelijk water warm en we hebben ons heerlijk gebadderd (in de natuur). Toen was het tijd om te eten en na het eten hebben we Veronica haar kleindochters, kleinzoon en broer (“Opa”) pesten geleerd en gelijk een spelletje gespeeld, die ik glansrijk heb verloren. Daarna lekker (wederom vroeg) op bed gegaan.

Mams (mijn echte) was jarig vandaag,, maar ik had helaas geen bereik en heb haar niet kunnen bellen

Woensdag 19 mei. Vannacht was het ondanks de warmere kleding nog kouder en veel beroerder. Ik kon er dan ook moeilijk uitkomen. Toch waren wij vandaag als eerste op school aanwezig.
Vanmorgen zijn we gestart met de tekeningen in het grootste lokaal. Miriam begon met het schoolbord, Ant met de waterkringloop, Janne met iets wat we geen van allen begrepen en ik begon met de provincial kaart van Zambia. Tegen twaalven waren we al een heel eind en vonden we het tijd voor de lunch. We hebben geluncht op de boerderij van Tecla, de “mama” van Ant en Miriam. Ze had lekker sap voor ons gemaakt met pinda’s en zoete aardappelen.
Tegen 1 uur zijn we weer aan de slag gegaan en tegen vijven was het grootste lokaal bijna klaar en kwam onze “mama” ons al ophalen. Tijdens het koken maakte Janne wat foto’s en Veronica en haar kleinkinderen vonden dit enorm grappig. Na het eten gingen we in de keuken rondom het vuur zitten en hebben we wat geklets met “opa”. Hij vertelde van alles over het leven in de settlements en dat hij in de UK gestudeerd had, maar door zijn diabetes zijn beroep niet meer kon uitvoeren en nu boerde in Mwomboshi. Tegen kwart over 8 gingen we uit onszelf op bed, omdat we enorm moe waren.

Donderdag 20 mei. Vannacht eindelijk heerlijk geslapen! Na het aankleden en ontbijten weer flink aan de slag gegaan. We zijn in de andere twee lokalen begonnen met de tekeningen. Tegen 12 uur hebben we weer op onze boerderij geluncht en rond half 2 zijn we weer verder gegaan. Het einde kwam namelijk in zicht. Vandaag hebben we voor een meisje een jaar schoolgeld betaald. Ze is verkracht en is daar zwanger van geworden. Ze moest toen stoppen met school en hoeft nu alleen nog grade 9 te volgen in Mwomboshi. Daarna mag ze naar kostschool. Dit laatste jaar hebben wij gefinancierd.
Tegen vijf uur waren we bijna klaar, maar zijn we toch maar gestopt en terug gegaan naar de boerderij. We hebben vanavond pasta gekookt voor het hele gezin, omdat het de laatste avond was. Dit was erg gezellig. Vandaag iets later op bed gegaan, maar toch ook weer erg moe (het zal de buitenlucht wel zijn).

Vrijdag 21 mei. Vandaag hebben we alle afwerking gedaan en nog even onze namen toegevoegd, zodat ze ons niet vergeten. Tegen half twaalf waren we klaar en zijn we weer naar Tecla haar boerderij gegaan om te lunchen. Na de lunch zijn Janne en ik terug gewandeld naar onze eigen boerderij en hebben we de spullen ingepakt. We hebben nog even in de zon gezeten, maar dit werd al snel te warm en dus hebben wij ons maar naar onze bedden verplaatst. Daar nog even muziek geluisterd en gedut tot onze “mama” ons kwam zeggen dat Mr. Zulu eraan kwam. Wij waren nogal verbaasd en hadden niet verwacht dat hij helemaal naar ons toe zou komen lopen. Dat was ook niet waar… Ze kwamen namelijk vrolijk met auto en al met Ant en Miriam al ingeladen helemaal naar de boerderij toe. Na onze spullen ingeladen te hebben gingen we weer terug, kriskras over paadjes en tussen bomen door. Je verwacht niet dat het kan. Nog even bij de school langs gegaan om de overgebleven verf op te halen en daarna weer terug naar Makeni. Tegen half 7 kwamen we daar erg moe weer aan.

Kortom, het was een erg leuke week. Veronica was super lief voor ons en we hebben een heerlijke week gehad. Het toilet en de beesten was even wennen, maar verder was het heerlijk. Het allerberoerdste was toch de rit heen en terug (met zijn vieren op de achterbank) en de koude nachten.

Dit schrijf ik weer bij Arcades en we gaan zo heerlijk genieten van het eten en cocktails bij (waarschijnlijk) Rhapsody’s. Heerlijk die luxe!