Mayukuyuku (Geluiden van de rivier)

Nadat we donderdag bij het reisbureau klaar waren zijn we nog even naar een internetcafé gegaan, omdat na mijn verhaal het internet het begaf. Daarna met de taxi terug naar Makeni en na een tussenstop bij het huisje door naar het weeshuis, waar Janne, Karin en Karlijn al aan het koken waren. Al snel was de pasta klaar en konden we aan tafel. Net als woensdag zaten wij met zijn zessen aan de eretafel te eten. Na het eten hadden de kinderen nog wat liedjes voor Janne en Janne deelde haar cadeaus uit. Dat waren schriftjes en waterpistooltjes. De waterpistooltjes vielen vooral in de smaak en binnen de kortste keren was het buiten een watergevecht. Toen was het tijd voor afscheid nemen, omdat wij nog even naar de Mango Beer Garden wilden om gezellig wat te drinken ter afsluiting. Daarna redelijk op tijd thuis en ons bed in.

Vrijdag 28 mei. Om 6 uur stond mijn wekker, omdat Steve (onze taxichauffeur) ons om 7 uur op zou halen om ons naar de bus te brengen. We vonden het bar vroeg. Helemaal omdat de bus pas om half 9 zou vertrekken, maar tegen de tijd dat we de stad in zicht kregen kwamen we in de file terecht en Steve vertelde dat je op tijd moet zijn om een plekje in de bus te kunnen bemachtigen. Toen we het busstation opreden werden we evenals maandag van alle kanten belaagd, maar uiteindelijk wist Steve ons bij de juiste bus af te leveren. Natuurlijk vertrokken we te laat, maar tegen 9 uur waren we eindelijk weg. Onderweg eerst even lekker gedommeld en tegen de tijd dat ik wakker werd waren we in het echte Afrika. Langs de kant van de weg zag je hier en daar groepjes lemen huisjes staan en verder alleen maar natuur, prachtig. Na ongeveer twee uur kwamen we bij de Nalusanga gate aan waar Janne, Karin en Karlijn eruit moesten. Na afscheid genomen te hebben stapten zij uit en reden wij nog een uur verder naar de Hookbridge waar wij eruit moesten. Dit uur reden wij al door Kafue National Park heen en wij zagen langs de weg al verschillende herten, zebra’s en een aantal olifanten. Toen wij goed en wel uit waren gestapt bij de Hookbridge kwam er een bewaker naar ons toe die ons vertelde dat ons vervoer er al was, maar dat de chauffeur even aan de wandel was. Die “even” was natuurlijk al snel 20 minuten, maar wij zaten op de brug lekker in het zonnetje te genieten van de Nijlpaardgeluiden die uit de Kafueriver opklonken. Toen de chauffeur eenmaal weer terug was vertrokken wij naar Mayukuyuku, de lodge waar wij het weekend zouden verblijven. Deze was een eind terug richting Lusaka en wederom zagen wij de dieren weer. Onze lodge lag aan de Kafueriver en we werden gelijk naar onze tent gebracht. Na onze spullen in de tent gelegd te hebben zijn we voor de lunch naar het restaurant/bar gegaan. Dit was een rieten afdak met een klein barretje erin aan het water waar je met de geluiden van de stromende rivier en de nijlpaarden heerlijk kon zitten. We kregen een uitgebreide lunch en daarna hebben we ons op ons plekje geïnstalleerd. Bij een inspectie van de kampeerplek vonden wij grote voetstappen die van nijlpaarden schenen te zijn. Tegen 5 uur was het tijd voor onze nightdrive. We werden opgehaald door Boyd, de gids en moesten bij de receptie wachten op een paar andere gasten. Dat was een Italiaans stel met hun gids. Ant merkte op dat ze de gids in Lusaka al tegen was gekomen en dat hij “hoi” tegen haar had gezegd. Wij waren wat aan het kletsen en toen hij eenmaal goed en wel was ingestapt bekende hij dan ook Nederlander te zijn en manager op een lodge in het zuiden van het park te zijn. We vertrokken en toen we net wegwaren kwamen we nog wat nieuwe gasten tegen waarvan een man ook nog bij ons instapte en toen konden we echt vertrekken. We reden over een bushpad richting de Kafueriver en onderweg kwamen we een groep olifanten tegen met een aantal kleintjes. Erg mooi om te zien, maar zij waren niet zo blij met ons en kwamen al snel naar ons toe. Wij reden snel weg en na ons nog even achtervolgd te hebben vonden ze het genoeg en wandelden ze het bos weer in. Wij reden door tot de rivier en daar zagen we onder het genot van een hapje en een drankje de zon ondergaan. Na de zonsondergang zijn we teruggereden over het pad en hebben we met behulp van een flinke spot de omgeving afgezocht op nachtdieren (Leeuwen en luipaarden, enz.) die we helaas niet te zien kregen. In het donker hebben we buiten wat vogels en een bushbaby niet zoveel meer gezien.
Eenmaal terug bij de lodge was het tijd voor het avondeten. Dat hebben we samen met de Italianen en Egbert (de Nederlander) genuttigd. De Italianen waren heel aardig en na het eten hebben we gezellig met zijn allen rond het vuur gezeten en een beetje gekletst. We zijn op tijd onze tent ingekropen.

Zaterdag 29 mei. Vanmorgen moesten we om half 6 ons bed uit voor de ochtendsafari. We hebben wel heerlijk geslapen en helaas geen nachtelijk bezoek van de nijlpaarden gehad. Wel heb ik tijdens een toiletbezoek gezelschap gekregen van een vleermuis. Om 6 uur vertrokken we in de kou en schemering op zoek naar dieren. We zijn eerst helemaal naar de Hookbridge gereden en daarna naar het zuiden afgeslagen. Onderweg zagen we weer wat olifanten en zebra’s, maar allemaal van vrij ver weg. Na een tijdje zuidwaards gereden te hebben zijn we gestopt om de zonsopkomst te bekijken onder het genot van een kopje thee. Na de thee zijn we teruggereden naar de hoofdweg en deze overgestoken richting het noorden. Hier kwamen we drie olifanten tegen. Een grote met twee kleineren. Om ze niet te storen reden we iets verder door tot we achter de struiken waren. Toen ze iets rustiger werden zijn we een eindje achteruit gereden om wat foto’s te kunnen maken. Na ongeveer 10 minuten hadden ze er genoeg van en kwamen onderwijl met de oren flapperend naar ons toe. Wij zijn er snel vandoor gegaan. Daarna hebben we niets meer gezien en zijn we terug gegaan naar de lodge. Eenmaal aangekomen hebben we met zijn allen ontbeten. Egbert vertelde dat hij die middag even wilde kijken bij een lodge in de buurt waarvan hij de eigenaren kende. Hij vroeg of wij mee wilden en na heerlijk gedoucht te hebben (Heerlijk in de buitenlucht!) zijn we in zijn auto die kant op gegaan. Onderweg maakten we kennis met de tsetsevlieg (kun je slaapziekte van krijgen) en deze hebben we gelijk maar weer weggejaagd met Dettoloplossing. Aangekomen kwamen we er achter dat we de verkeerde lodge hadden gekozen… Deze lodge (Mukambi safari lodge) zag er erg luxe uit met twee prachtige terassen aan de Kafueriver en zowaar een zwembad! Ant en Miriam waren er ingedoken als ze niet net op tijd een ietwat verbaasde man hadden zien zitten. Ze hielden zich in en in plaats van een duik hebben we dan maar op het terras een biertje/wijntje genuttigd.
Tegen 2 uur gingen we terug om te lunchen en daarna nam Egbert ons mee naar een stroomversnelling in de rivier. Om bij de rivier te komen moesten we eerst over rotsen klimmen, maar de inspanning werd beloond. Omdat de rivier daar erg snel stroomde zaten er geen krokodillen of ander gespuis en konden we heerlijk met onze voeten in het water zitten. We wilden dan ook niet graag weg. Helaas moest dat wel, omdat we om 4 uur klaar moesten staan voor de riviersafari. De riviersafari was heerlijk. Lekker op het water in het zonnetje en we zagen eindelijk de nijlpaarden die we al de hele tijd hoorden. Ook een aantal vogels (arend, reiger, enz) gespot en twee krokodillen. Tegen zonsondergang gingen we even voor anker en wederom onder het genot van een hapje en een drankje (Ik mijn eerste Mosi) hebben we de zon onder zien gaan. Daarna was het weer terug naar de lodge waar we nog even konden rusten. Tegen etenstijd hoorden we iets naast onze tent en toen ik naar buiten keek zat Egbert daar op ons te wachten. Samen naar het restaurant gelopen en daar hebben we met de Italianen, Boyd en Patrick (een andere gids) gebarbecued. Tijdens het eten kwam er een fles met “gele wijn” op tafel. De ingrediënten waren geheim, maar het smaakte heel goed. Na het eten hebben wij ons met de gele wijn naar het vuur verplaatst en daar hebben we de hele avond gezeten (En flink wat gele wijn gedronken). Boyd kwam met het idee om buiten te slapen en dat leek ons ook wel leuk. We besloten om bij onze tent een vuur te maken zodat we de tent in zouden kunnen als we het niet meer zagen zitten. Miriam voelde er niet zoveel voor om buiten te slapen en ging al snel de tent in. Egbert had nog geen matras en ging die met Ant ophalen. Toen we ons net om het vuur hadden geïnstalleerd wandelde Boyd naar de bosjes omdat hij wat hoorde. Het bleken nijlpaarden te zijn die uit het water kwamen en daarom was het te gevaarlijk om buiten te slapen. Dus alles weer opgepakt en in de tent gelegd. Omdat Egbert toch net zijn matras had gehaald kwam hij ook bij ons in de tent liggen. Miriam had zo opeens drie mensen extra in de tent zonder dat ze er ook maar iets van gemerkt had.

Zondag 30 mei. Vannacht hoorden Ant en ik wel allerlei geluiden zoals geplons in het water. Toch wederom geen nijlpaarden naast de tent gezien. Wel waren we vergeten de rits van de voortent dicht te doen en hadden we midden in de nacht opeens twee vleermuizen in de tent. Het duurde overigens een hele tijd voordat we er achter waren wat dat geluid veroorzaakte. Verder heerlijk geslapen en om half 9 ging de wekker. Na snel gedoucht te hebben gingen we naar het restaurant om te ontbijten. Hier troffen we de Italianen en dat was wederom erg gezellig. Na het eten gingen zij zich klaar maken voor vertrek en bleven wij nog even zitten. Toen ze zover waren hebben wij ze uitgezwaaid en zijn we naar onze eigen tent gegaan om onze spullen te pakken. Na te hebben betaald en bedankt voor de “gele wijn” gingen we in de auto weer op weg naar de Hookbridge. Onderweg zagen we maar weinig dieren, maar wel een grote olifant op ongeveer 15 meter van de weg af. Er stonden toeristen in een auto naar te kijken. Boyd wees ze erop dat ze erg gevaarlijk bezig waren zo dicht bij te staan met een witte auto met de motor uit. Ze trokken zich hier niets van aan en wij gingen weer verder. Na een halfuurtje wachten kwam er een minibus aan waarin we meekonden. Op de touringcar moesten we nog een uur wachten en dus gingen we maar mee. Ze hadden helaas een dvd van Jean Claude van Damme aanstaan, verschikkelijk! Natuurlijk zaten Miriam en ik net onder de boxen. Ook zaten we heerlijk oncomfortabel. Uiteindelijk kreeg ik een wat betere plek en ging er een dvd met Zambiaanse muziekclips in (Onneuzele clips, maar wel leuke liedjes) en was het laatste deel wel te doen. Eenmaal in Lusaka hebben we Steve weer gebeld en die heeft ons weer teruggebracht naar Makeni. Aangekomen hebben we lekker gegeten en ’s avonds een film gekeken.

Maandag 31 mei. Vanmorgen alweer vroeg uit bed. Om 7 uur ging de wekker, omdat we om half 9 naar Chisamba zouden vertrekken. Maar dit zou Zambia niet zijn als we ook daadwerkelijk om half 9 zouden vertrekken. Wel was het een record… Uiteindelijk vertrokken we om 10 uur. Om 12 uur kwamen we aan bij de preschool van Chisamba en daar werden wij verwelkomd door het halve dorp. Na iedereen een hand gegeven te hebben gingen ze allemaal buiten op bankjes zitten en was het tijd voor Ant en Miriam om de spullen voor de preschool te overhandigen. Ik maakte foto’s. Daarna Vond mr. Zulu het wel een goed idee als wij gelijk een EHBO-les gingen geven. Hoewel wij daar absoluut geen zin in hadden hebben we het toch maar wel gedaan en we kregen weer hulp van een tolk. De mensen waren wel erg leuk en enthousiast en de tolk was ook erg grappig met zijn vertolking. Dat maakte dat wij er wel erg lol in hadden en de les zo voorbij was. Na de spullen in een opslagruimte gezet te hebben gingen wij met onze mama’s naar de boerderijen toe waar wij zouden blijven. We kwamen eerst bij de boerderij aan waar ik zou slapen, maar Mijn mama liet haar slaapkamer zien en daar lag zoveel mais dat er geen ruimte was voor een gast. Daarom hadden ze bedacht dat ik en mijn mama bij het gezin van Ant en Miriam zouden logeren. Toen we daar aankwamen begrepen we waarom… Die mensen hadden een huis. Een heus bakstenen huis met 5 slaapkamers, een keuken en een grote woonkamer. Het huis was wel erg kil en ik vond het ook een behoorlijke domper in het begin. Maar de mensen waren erg aardig en het was erg gezellig. We hebben gepest met een boer en later met mr. Zulu en daarna samen gegeten. Mijn mama had speciaal voor ons pasta gekocht. Dus samen met onze pasta en saus hebben we behoorlijk wat gemaakt en konden we ook nog delen met hen. Ze had ook heerlijke gehaktballetjes gemaakt. Na het eten hebben we gezellig met de zoon van de mama van Ant en Miriam gekletst en lekker bij het vuur thee gedronken. Wonder boven wonder gingen deze mensen allemaal rond 10 uur op bed en wij dus ook. We sliepen gezellig met zijn drieën op een eigen kamertje.

Dinsdag 1 juni. Vannacht was het vrij koud, maar gelukkig had ik genoeg kleren aan en heb ik heerlijk geslapen. Om 7 uur ging wederom de wekker. Ik ben lekker blijven liggen tot half 8 en heb daarna gebadderd en mij aangekleed. Na de bedden opgeruimd te hebben en gegeten te hebben kwam mr. Zulu er al aan om ons op te halen. We gingen eerst mijn mama haar spullen terugbrengen naar haar huis en daarna door naar de nieuwe preschool. Dit zag er erg netjes uit. Daarna wandelend verder naar een waterput om te kijken hoe dat eruit zag en door naar de opslag bij de oude preschool. Van daaruit gingen we met de auto kriskras langs allerlei boerderijen om te kijken, spullen op te halen, spullen weg te brengen, etc. Uiteindelijk gingen we rond half 12 weg uit Chisamba en waren we tegen half 2 weer in Lusaka. We reden even langs de Embassy supermarkt om boodschappen te doen en gingen daarna weer naar Makeni. Eenmaal daar aangekomen hebben we de bedden weer opgemaakt, de klamboes opgehangen en zijn Ant en Miriam even gaan liggen. Ik ben dapper met school bezig gegaan. Toen ze weer wakker werden de was gedaan (nog steeds een hels karwij) en was het ook alweer tijd om te eten.

Woensdag 2 juni. Ant is jarig! Helaas was ze te vroeg wakker om nog ballonnon op te kunnen hangen. Vanmorgen zijn we naar Kola (betekent: groei) geweest. Deze mensen zijn we op Africa Freedom Day tegengekomen bij de poort van Makeni en toen hebben we met ze gedanst. Ze hebben een organisatie die in hun wijk mensen met aids ondersteunt. We zijn daarheen gegaan met een busje en zijn op bezoek geweest bij een zieke vrouw. Zij vertelde hoe ze ziek was geworden en wat de organisatie voor haar doet. Na dit bezoek gingen we naar hun hoofdgebouw en daar hebben we een toneelstuk gezien over een gezin waarvan de beide ouders aids krijgen door ontrouw van de man. Dit was wel leuk om te zien en ook erg relativerend. Na het stuk werden we uitgenodigd voor de thee en daarbij kregen we een afrikaanse scone. Na de thee moesten we nog even een andere kamer in met alle mensen van de organisatie, waar ze vertelden dat ze het zeer op prijs stelden dat wij waren komen kijken en dat wij de eerste gasten waren die ze gehad hadden. Toen kwam daar het moment wat er al een hele tijd aan zat te komen, ze wilden ondersteuning van ons. Miriam vertelde daarom dat wij dat niet konden bieden, maar daarna kwamen ze nog met meer vragen. We vonden het erg vervelend en wilden graag weg. Gelukkig brachten ze ons naar het busje. Toen we in waren gestapt, stapten alle dames en Wisdom (onze contactpersoon bij Kola) in het busje.. En zoals altijd was het zeer verwonderend dat er zoveel mensen in zo'n klein busje pasten. Onder luid gezang brachten ze ons naar Makeni en daar hebben we afscheid genomen.
We hebben geluncht met taart die Ant had gekocht, maar dit was helaas een flinke domper. Het smaakte helemaal niet lekker en we hebben het dan ook niet opgekregen. Na de "lunch" hebben we Steve gebeld en die heeft ons opgehaald om ons visum te verlengen. Dat was binnen een paar minuten gepiept (dan kunnen ze ineens wel weer snel) en daarna heeft hij ons bij Arcades afgezet.
Dit verhaal wordt weer geschreven in het internetcafe bij Arcades. Straks gaan we een hapje eten en Ant haar verjaardag vieren. Misschien met Andrew.. want die kwamen we net tegen (wat een toeval). Ik dacht eerst dat het een grapje was toen we opeens "Hello Miriam!" hoorden. We zullen zien wat de avond ons brengt en volgende week meer, misschien vanuit Livingstone.